Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Κάθε μέρα και πληθαίνουν οι φρικιαστικές περιγραφές για τα βάσανα και τη γενοκτονία των χριστιανών στο Ιράκ από τους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Σουλτανάτου». Μπρος σ’ αυτές ωχριά η πιο αρρωστημένη, η πιο εγκληματική φαντασία. Στο Ιράκ, στον τόπο όπου τοποθετείται ο Παράδεισος - Εδέμ και από όπου ξεκίνησε η Ιστορία του ανθρώπου, βιώνεται σήμερα η κόλαση και κυριαρχεί ο θάνατος.
Ο Χριστιανισμός στο Ιράκ διαδόθηκε από τον 1ο αιώνα. Οι διαφόρων εθνών κάτοικοι της Μεσοποταμίας και των γύρω περιοχών της, «Πάρθοι, Μήδοι και Ελαμίτες, κάτοικοι της Μεσοποταμίας…», ιουδαίοι και προσήλυτοι, κατάπληκτοι, εκστατικοί και απορημένοι, άκουσαν να μιλάνε για τη σωτηρία τους οι Απόστολοι στη δική τους γλώσσα, την ημέρα της Πεντηκοστής, (Πραξ. β΄, 1-36). Αργότερα και παράλληλα με τις περιοδείες του Αποστόλου Παύλου και των άλλων Αποστόλων σε διάφορες περιοχές της Οικουμένης, οι Απόστολοι Θωμάς και Θαδδαίος διέδωσαν τον Χριστιανισμό στη Μεσοποταμία, στους Ασσυρίους και στους Χαλδαίους.
Είναι θαύμα που επέζησαν επί τόσους αιώνες οι Χριστιανοί του Ιράκ. Και είναι αίσχος και ντροπή που στις ημέρες μας αυτοί εξοντώνονται από τους Μουσουλμάνους φανατικούς, επειδή μένουν εδραίοι στη χριστιανική τους πίστη. Είναι οι σύγχρονοι Μάρτυρες. Πρόσφατα όταν τζιχαντιστές μπήκαν σε ένα χωριό και συγκέντρωσαν τους χριστιανούς άντρες τους είπαν να προσκυνήσουν το Ισλάμ, αλλιώς θα τους σκοτώσουν, και αυτοί προτίμησαν τον θάνατο από το να αλλαξοπιστήσουν.
Τον καιρό αυτό εξοντώνονται οι χριστιανοί του Ιράκ έχοντας επιζήσει πολλών σφαγών ανά τους αιώνες. Γενοκτονία υπέστησαν από τους Μογγόλους του Ταμερλάνου (1336-1405), όπως και απηνείς διωγμούς το 1933 και το 1988, πριν έρθει στο 2014 η λαίλαπα και η σφαγή από τους τζιχαντιστές. Το 1987 οι Χριστιανοί ήσαν στο Ιράκ 1.400.000 ψυχές, το 2003 είχαν μείνει 800.000 και σήμερα είναι άγνωστο πόσοι έχουν απομείνει, αν έχουν απομείνει. Όσα συμβαίνουν σήμερα στο Ιράκ είναι από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Συναγωνίζονται αυτά του Κεμάλ, των Ναζί, του Στάλιν, του Μάο, των Ερυθρών Χμερ, της Ρουάντα.
Η Μεσοποταμία είναι γνωστή από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη:
Η Ασσυρία: Στην Αγία Γραφή και συγκεκριμένα στη Β΄ Βασιλειών περιγράφεται η επίθεση των Ασσυρίων, υπό τον βασιλιά Σενναχηρίμ, κατά της Ιερουσαλήμ. Βασιλιάς τότε του βασιλείου του Ιούδα ήταν ο ευσεβής Εζεκίας, που έζησε την ίδια εποχή με τον Προφήτη Ησαΐα και βασίλευσε από το 715 έως το 687 π.Χ.. Οι δυνάμεις των Ασσυρίων ήσαν υπέρτερες, όμως «ο άγγελος Κυρίου θανάτωσε από αυτούς εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες άντρες… Αμέσως τότε ο βασιλιάς Σενναχηρίμ έλυσε την πολιορκία και γύρισε στην πρωτεύουσα του, Νινευή». Επεισόδιο με τους Ασσυρίους και με τον βασιλιά τους Μερωδάχ-Βαλαδάν, που ήταν και ηγεμών της Βαβυλώνας, διηγείται ο Προφήτης Ησαΐας (Ησαΐου λθ΄1-8). Οι Ασσύριοι είναι από τους πρώτους στην περιοχή του Ιράκ που ασπάσθηκαν τον Χριστιανισμό και είναι υπερήφανοι που μιλάνε τα αραμαϊκά, τη γλώσσα που, κατά την Παράδοση, μιλούσε ο Ιησούς Χριστός.
Η Βαβυλώνα, ή Βαβέλ: Πόλη πλησίον της σημερινής Βαγδάτης, πρωτεύουσας του Ιράκ. Υπήρξε σπουδαία στην απώτερη αρχαιότητα και συνδέεται με την Ιστορία των Εβραίων. Περίφημα ήσαν τα τείχη της , οι κρεμαστοί της κήποι, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, και η πύλη της Ιστάρ (Σημ. Βρίσκεται στο Μουσείο του Βερολίνου). Κατοικήθηκε από διάφορους λαούς (Χετταίους, Ακκάδιους, Αμοραίους, Ασσύριους, Χαλδαίους, Πέρσες και Έλληνες). Τα γνωστά γεγονότα με τον πύργο της Βαβέλ περιγράφονται στο βιβλίο της Γενέσεως και στο 11ο Κεφάλαιο, στους στίχους 1-9.
Πολλά είναι τα επεισόδια που περιγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη για την πολύχρονη αιχμαλωσία των Εβραίων από τον βασιλιά των Βαβυλωνίων Ναβουχοδονόσορα, μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από αυτόν. Ένα από τα γεγονότα είναι η σφαγή του στρατηγού του Ναβουχοδονόσορα Ολοφέρνη από την Ιουδίθ. Πληρέστερα τα της αιχμαλωσίας περιγράφονται στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης Δανιήλ, στο οποίο περιγράφονται οι περιπέτειες του Προφήτη και των τριών φίλων του κατά την αιχμαλωσία τους στη Βαβυλώνα. Υπήρξαν δυο βαβυλώνιες αιχμαλωσίες, που κράτησαν από το 597 έως το 538. Στην Καινή Διαθήκη η Βαβυλώνα αναφέρεται στην Αποκάλυψη (ιδ΄ 8) ως κέντρο και πομπός πορνείας και ειδωλολατρικής παραφοράς και διαφθοράς.
Η Νινευή: Βρίσκεται δίπλα στη σύγχρονη Μοσούλη και αποτελούσε ένα από τα κέντρα των Ασσυρίων χριστιανών. Πρωτεύουσα του κράτους των Ασσυρίων έως το 612 π.Χ., όταν καταστράφηκε από τους Βαβυλωνίους και τους Μήδους.
Η Ουρ: Μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Μεσοποταμίας και πατρίδα του Αβραάμ. Είχε μακρά και σημαντική ιστορία, από το 2500 π.Χ. Βρίσκεται στα νότια του σημερινού Ιράκ, στις εκβολές των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη στον Περσικό κόλπο και απέχει 18 χιλιόμετρα από την, κατά την Παράδοση, τοποθεσία της Εδέμ. Πρώτοι κάτοικοι της ήσαν οι Σουμέριοι. Όπως γράφεται στο βιβλίο της Γενέσεως (ια΄ 31) «Ο Θάρα πήρε τον γιό του Άβραμ, τον από τον άλλο του γιο Αράν, εγγονό του Λωτ και τη νύφη του Σάρα, γυναίκα του Άβραμ και τους οδήγησε έξω από την Ουρ των Χαλδαίων για να πάνε στη Χαναάν».
Οι Χαλδαίοι: Αρχαίο όνομα των κατοίκων της νοτιοδυτικής Μεσοποταμίας. Ήσαν σημιτικής καταγωγής. Καλλιέργησαν με πάθος την αστρολογία. Σε μεταγενέστερους χρόνους το όνομα δήλωνε ανθρώπους που κατείχαν τη μαντική τέχνη. Στο βιβλίο του Δανιήλ αναφέρεται ότι έδειξαν αδυναμία να εξηγήσουν το όνειρο του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα, που τελικά ερμήνευσε ο προφήτης Δανιήλ. Γνωστοί στην Καινή Διαθήκη είναι οι μάγοι της Ανατολής (Ματθ. β΄ 1 κ.ε.), που είδαν να ανατέλλει το άστρο και το ακολούθησαν έως την Φάτνη της Βηθλεέμ, όπου γεννήθηκε ο Θεάνθρωπος Χριστός. Η επικρατέστερη άποψη είναι πως ήσαν Χαλδαίοι σοφοί, παρατηρητές των άστρων.-
